De heidevlaktes van het bos van Raismes-Saint Amand-Wallers

Samen met de biologische reservaten van Bassy, Lièvre en de Mont des Bruyères bevat het bos van Raismes-Saint Amand Wallers op een beperkt oppervlak een veelheid aan heidelandschappen, van zeer droog tot waterminnend.

Drosera rotundifolia

De Sablière du Lièvre ligt in de gemeente Odomez bij de noordoostelijke grens van het bos van Raismes-Saint Amand-Wallers. De bijzonderheid van dit gebied is de aanwezigheid, middenin de habitat van een zuurminnend eikenbos, van een voormalig zandwinningsgebied. De microtopografie en de blootlegging van de bodem als gevolg van de zandwinning hebben geleid tot het verschijnen van bijzondere habitats: droge grasvelden, vochtige heiden en veenachtige zones die elkaar afwisselen op een beperkt oppervlak. Er zijn opmerkelijke plantensoorten te vinden, met name de ronde zonnedauw (Drosera rotundifolia) en de moeraswolfsklauw (Lycopodiella inundata).

Het biologisch reservaat van Bassy, dat tussen de dennenbomen ligt, wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van verschillende habitats: water- en zuurminnende heidegebieden en veenachtige habitats. Dit kleine stukje halfvochtige heide herbergt een soort die opmerkelijk is voor de Nord-Pas de Calais, de wolfsklauw (Lycopodium clavatum).

  lycopode en massue

Het biologisch reservaat van de Mont des Bruyères, met een hoogte van 34 meter het hoogste punt van de gemeente Saint Amand, herbergt zonder enige twijfel het laatste regionale voorbeeld van droge sub-Atlantische heide waar de stekelbrem groeit. Deze vegetatiezone vlakbij de vroegere zandgroeven van de Mont des Bruyères ligt op een heuveltop en vormt een overblijfsel van een soort heide die vroeger veel weider verbreid was.

De heide van de Mont des Bruyères telde vroeger meerdere soorten die uitzonderlijk waren voor de regio Nord - Pas-de-Calais: de ronde zonnedauw, een soort die nationale bescherming geniet, de veenpluis, het heidekartelblad en de Trifolium micranthum Viviani. Deze soorten zijn verdwenen nadat er een camping in het gebied is gekomen. Van de meest opmerkelijke soorten is tegenwoordig alleen nog de stekelbrem overgebleven. Niettemin zijn andere heide- en eikensoorten van groot belang en blijven deze bijdragen aan de biologische waarde van het gebied.

Met het oog op de kwetsbaarheid van de gebieden en de aanwezige soorten zijn deze drie biologische staatsreservaten volledig ontoegankelijk voor publiek.